Tożsamość
Opera Leśna to wyjątkowe, naturalne doświadczenie obcowania z kulturą.
Pierwszy dostrzegł to Paul Walther-Schäffer, gdy w 1909 podczas jednego ze spacerów po leśnych wzgórzach otaczających Sopot postanowił zbudować tu amfiteatr. Następnym był Władysław Szpilmana, który właśnie w tym miejscu postanowił zorganizować pierwszy w tzw. krajach demokracji ludowej międzynarodowy festiwal piosenki.
Przez kolejne lata doświadczenie to dzieliła publiczność niezliczonej liczby koncertów, festiwali i wydarzeń. Niezależnie od tego, jaka muzyka płynęła z naszej sceny – tu zawsze można było poczuć moc kultury złączonej z naturą.
Daj się wciągnąć w naszą opowieść. Jej kolejne rozdziały możesz poznać siedząc wśród koncertowej publiczności lub stojąc na środku sceny głównej w trakcie zwiedzania Opery Leśnej.
Festiwale
Fotohistoria
Architektura
Opera Leśna została oddana do użytku w 1909 roku. Na widowni znajdowało się wówczas 2000 miejsc siedzących oraz miejsca stojące. Na scenie, o szerokości 30 metrów, przewidziano miejsce dla 80 muzyków oraz 200 osobowego chóru.
W kolejnych latach obiekt rozbudowywano, dzięki czemu spektakle wagnerowskie w okresie międzywojennym urządzano z ogromnym rozmachem. Skład orkiestry został rozbudowany do 130 muzyków, chór natomiast tworzyło ponad 500 osób.
Dziś – dla porównania – w wydarzeniach organizowanych na scenie głównej Opery Leśnej może brać udział 5 047 widzów, których chroni dach o powierzchni łącznej ponad 4 500 m2, scena ma powierzchnię ponad 500 m2 a orkiestron jest w stanie pomieścić 120 muzyków.
Pierwszy gruntowny remont obiektu miał miejsce w połowie lat 50. XX wieku. O konieczności przeprowadzenia kolejnej modernizacji – zadaszenia widowni – organizatorzy przekonali się w roku 1961 planując pierwsze tego typu wydarzenie muzyczne o międzynarodowym zasięgu – Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie. Kapryśna sierpniowa aura sprawiła, że wydarzenie trzeba było awaryjnie przenieść do Hali Koncertowej Stoczni Gdańskiej a w tym czasie znaleźć stosowne rozwiązanie techniczne. W roku 1964 ekipy Mostostalu przystąpiły do prac związanych z montażem stylonowej tkaniny, obustronnie ogumowanej i zaimpregnowanej. Olbrzymi dach o długości 90 metrów, powierzchni 4 750 m2, ważący ponad 2.5 tony został umieszczony na linach i masztach na wysokości 30 metrów.
Obecny kształt architektoniczny Opera Leśna zawdzięcza w dużym stopniu pracom modernizacyjnym zainicjowanym w 2009 roku. Nowy, żaglowy dach został wzniesiony na wysokość ponad 30 metrów nad całkowicie przebudowaną widownią. Jego powłoka wykonana jest z włókna szklanego pokrytego teflonem. Obiekt widziany z góry przypomina kształtem liść lub skrzydła motyla, od wejścia natomiast – łódź żaglową.
Po niewielkiej scenie i ustawionych pod gołym niebem rzędach krzeseł zostały tylko archiwalne fotografie. Dziś na infrastrukturę Opery Leśnej, poza sceną główną, składają się:
- backstage z 11 garderobami i 2 salami konferencyjnymi
- Sala Koncertowa Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot
- restauracyjna przestrzeń Klubu Pod Sceną
- RUUP’S – Estońskie Megafony Akustyczne – instalacja artystyczna
- LASY – kameralna scena plenerowa i outdoorowa przestrzeń gastronomiczna
Scena LASY to młodsza siostra sceny głównej. Kontynuacja idei doświadczania muzyki na łonie natury. Wykorzystanie wynikającej z ukształtowania terenu zachwycającej akustyki. Oddychanie zapachem drzew, za którymi pomału chowa się słońce. Słuchanie zawsze dwóch koncertów, choć akompaniament przyrody nie jest wpisany na bilecie. Otwarcie podwojów Opery dla niszowych wykonawców i ich wiernej publiki. Kto raz przyjdzie na LASY, będzie wracał.
Bursztynowy Słowik
Opera Leśna to królestwo Bursztynowego Słowika – pierwszej w Polsce nagrody w dziedzinie muzyki rozrywkowej.
W latach 70. XX wieku stanowiła pomost między Polską a światem. Jest niezmiennie symbolem naszych artystycznych aspiracji. Nagrodą przyznawaną najchętniej słuchanym artystom. Tym, co każdy muzyk chciałby mieć na swojej półce. To nagroda, która coś znaczy, która niesie pamięć o przeszłości, ale w niej nie pozostaje. Ma postać statuetki wykonanej z niezwykłym kunsztem ze „złota północy” i odwołującej się do miejsca słowika w kulturze.